Sevgili okurlar,

Herkül Dergisi olarak, Karadeniz Ereğli ve bölgemize katkı sağlamak; sizin sesiniz, kulağınız olmak adına, korkusuz ve özgürce; hiçbir bireysel, ekonomik ve siyasi beklenti gütmeden başladığımız yayın hayatımızın ilk sayısında ilçemiz ve bölgemiz için çok önemli gördüğüm Erdemir’i ele almak istedim. Zira hayatımıza dolaylı ya da dolaysız katkısı ile Erdemir demek, neredeyse Ereğli demek olmuştur.

Bildiğiniz üzere 1960 yılında kurulan Erdemir bölgemize ve ülkemize gerek ekonomik gerekse de sosyal anlamda çok büyük katkılar sağlamıştır. 2006 yılında sonlandırılan özelleştirme sürecine yöre halkı tarafından karşı çıkılmış fakat OYAK Grubu’ nun fabrikayı alması söz konusu olunca rıza gösterilmiştir. Bu yaklaşım karşısında o günden bu yana aynı makamda olan yetkilisi tarafından Erdemir’in her anlamda Ereğlili’nin ve esnafların yanında olacağı deklare edilmiştir. Yetkililere sorduğunuzda ya da o yetkililer bir kamu kurumunu ziyaret ettiklerinde, basın kuruluşlarına yine aynı söylemlerde bulunmaktadırlar.

Peki, söylemlerle fiiliyat örtüşmekte midir?

Gönül isterdi ki bu soruya evet cevabı verebilelim. Maalesef yaşanılanlar, söylemleri desteklemiyor. Tabii burada bu sonucu kurumlardan ziyade yöneticilere mâl etmenin doğru olduğu kanaatindeyim.

Bu olumsuzluklar niye giderilemiyor, derseniz…

Giderilemiyor; çünkü Karadeniz Ereğli’de ‘Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın’ mantığı hâkim. Bireysel çıkarlar ön planda. Herkes kendince nemalanmış. Türkçesi, sesi kısılmış. Dolayısı ile en tepeye sıkıntılar duyurulamıyor. Atanan yöneticiler de iyi yönetici olmayı ‘en çok kâr ettirebilme başarısı’ olarak gördükleri için kapitalizmin en acı yüzünü göstermektedirler. Karşısında da örgütlü olmayan, sesi çıkmayan,  işinden olma korkusu yaşayan kitleler olunca da Erdemir her yıl kârına kâr katmakta fakat Karadeniz Ereğli halkı ve esnafı her geçen gün erimektedir. İşte biz bu çarpıklığın karşısında sessizlerin sesi olmayı düşündük. Amacımız dünya devleri arasında yer alan, Karadeniz Ereğli ile bütünleşmiş bir kurumu kötülemek değil elbette; ama ortada eksiklikler ve sorunlar var ise, yanlış uygulamalar var ise bunları da objektif olarak ortaya koymak ve çözüm aramak bizim görevimiz. Herkesin insan onuruna yakışır şekilde yaşayabilmesi için sosyal ve ekonomik kazanımları olmalı. Ereğli’nin ve Ereğlili’nin hak ettiği refaha, huzura ulaşması gerekmektedir. Bu anlamda da görev Erdemir’e düşmektedir. ‘Ben artık özel sektörüm, ben sadece kârıma bakarım, sosyal sorumluluklar benim için önemli değildir’ demek doğru ve hakkaniyetli bir yaklaşım değildir.

Neden mi?

Çünkü Ereğlili, Erdemir’den kaynaklı hava kirliliğini yaşıyor, gürültü kirliliğini yaşıyor. Sağlığı risk altında. Ticarî ve ekonomik açıdan da Erdemir Ereğli’nin yatırımda öncelikli teşvik kapsamına alınmamasına neden oluyor. Çünkü bu illerin belirlenmesinde ekonomik veriler üzerinden hareket ediliyor. Erdemir’in Karadeniz Ereğli’ de faaliyet göstermesi ekonomik verileri güçlü gösteriyor. Oysa bu veriler Erdemir’in kendisine fayda sağlıyor; Karadeniz Ereğli halkına ve esnafına bir katkısı yok. 

Onun için; 
Atanan yetkililerin amacı sadece Erdemir’in çıkarlarını düşünmek olmamalıdır.

Üstlerine hoş görünmek ve onlarla iyi geçinmek uğruna zararına iş yaptırmak olmamalıdır.

Yüklenicilerin kafalarında soru işaretleri oluşturacak ucu açık ihale süreci mantığı değiştirilmelidir.

Karadeniz Ereğli dışındaki bir firmanın rekabete aykırı iş yapış şekli ile yerel firmaların zarar görmesi ortadan kaldırılmalıdır.

İçerik itibarıyla farklı riskleri de içeren işleri ilgisiz birim altında toplamaktan vazgeçilmelidir.

Yerel yüklenici ve esnafa pozitif ayrımcılık yapılmalıdır.

Kapatılan ya da parasal engeller konulan sosyal, kültürel tesis ve faaliyetlerden faydalanmanın önü açılmalıdır.

Yıllarca hizmet vermiş, Erdemir’in sıkıntılı durumunda maaşlarının % 35’ini feda etmiş personellere, görüşleri sorulmadan başka bir yapılanmaya kaydırılacağı gerekçesi ile rencide edici ve ileriye dönük hak ihlallerine sebep olacak uygulamalar yapılmamalıdır.

Kendisi döviz üzerinden satış yaparken tedarikçilerine kayıtsız kalmamalı, sebep olduğu zararlarında tek taraflı ve sadece kendi haklarını koruyan sözleşmelere bağlı olmamalıdır. 

Hiçbir mantıkla örtüşmeyen, kendi personeli ile tedarikçilerini ayrı kefelere koyan rencide edici uygulamalardan vazgeçilmelidir.

Karadeniz Ereğli esnafı, ‘Böl, parçala, yönet’ mantığı ile daha fazla ayrıştırılmamalıdır.

Çok detaya girmeden yukarıda özetle belirttiğimiz unsurlardan ötürü maalesef Erdemir’in Karadeniz Ereğli’ye sırtını döndüğünü düşünüyoruz. Biz yayın kuruluşu olarak, kulaktan dolma bilgiler ile yazı yazmayız, yazmayacağız da. İstendiği ya da ifadelerimiz yalanlandığı takdirde, iddia ettiğimiz tüm hususları belgeleri ve bilgileri ile ortaya koyabilecek durumdayız.

Kişiler, kurumlar isimleri yıllarca yaşasınlar, iyi anılsınlar, diye sosyal, kültürel, eğitim amaçlı ve bedelsiz yapılar yapmakta, bu yapıları vatandaşın hizmetine sunmaktadır. Temsil ettiğiniz OYAK Grubu üyelerinin bu olumsuzlukları ortadan kaldıracak uygulamaların getireceği ekonomik bedellere istinaden olumsuz anılmak istendiğini bizler düşünmüyoruz. Kuruluş amacı yardımlaşma olan bir kuruluşun, benim bu yazıda sunduğum bilgilere sahip olduktan sonra haklı taleplerimize kayıtsız kalacaklarına da inanmıyoruz.

Biz Karadeniz Ereğlililer,  özelleştirmeye karşı olan tutumumuzu OYAK lehine değiştirmemize, Erdemir’in yöre halkına dolaylı olumsuzluklarına istinaden bu sıkıntılarımızın giderilmesini talep ediyoruz. OYAK yöneticilerinin de bu yazımızla vakıf olacakları olumsuzluklara kayıtsız kalmayacaklarına yürekten inanıyoruz.

Yine bizler Karadeniz Ereğli ile özdeşleşen, gözbebeğimiz olan Erdemir’le sorunsuz ilişkiler yaşamak istiyoruz.  Gelecek kuşaklara yaşanabilir, mutlu, huzurlu; iş, aş korkusu olmayan bir kent  bırakmak istiyoruz.

(Herkül Dergisi'nin 2015 Ağustos sayısından alınmıştır.)